Gezichtsherkenning: moeten we dat wel willen?

Waar gaat ons digitale hart sneller van kloppen? Front-end developer Daniëlle selecteerde dit artikel over software voor gezichtsherkenning.

In China is gezichtsherkenningssoftware aan de orde van de dag. De applicatie Face++, gemaakt door een bedrijf uit Beijing, wordt hier voor allerlei toepassingen gebruikt. Medewerkers van bedrijven kunnen hun gezicht laten zien om toegang te krijgen tot kantoorgebouwen. Financiële instellingen gebruiken gezichtsherkenning om gebruikers te laten internetbankieren of zelfs om leningen te verstrekken. Om te verifiëren of je treinkaartje wel van jou is wordt je gezicht gescand voordat je door het poortje op het treinstation kunt.

De reden dat het zoveel wordt toegepast is vooral vanwege fraudepreventie en efficiëntie. Je wil als financiële instelling zo min mogelijk hoeven te doen om een lening aan iemand te verstrekken maar je wil ook voorkomen dat iemand geld leent in naam van een ander. Dan is gezichtsherkenningssoftware een mooie oplossing om op afstand iemand geld te laten lenen zonder dat diegene langs hoeft te komen op een kantoor. Uiteindelijk zal dit soort software steeds meer worden geïntegreerd met het internet en gebruikt worden op allerlei devices. Steeds meer telefoons ondersteunen gezichtsherkenning zoals bijvoorbeeld de Galaxy S8.

Waarom doen wij hier eigenlijk niet meer mee? Zo onderhand beginnen we een beetje achter te lopen met het gebruik van dit soort technieken. Het wordt hier en daar nog wel gebruikt, zoals bij de douane op Schiphol, maar niet op zo’n grote schaal als in China.

Willen we dit eigenlijk wel? Niet alle toepassingen hiervan zijn even kosher. Er wordt bijvoorbeeld ook gezichtsherkenning gebruikt in de camera’s van de metro in China om criminelen op te sporen. Dit is op zich een positieve toepassing maar als alle criminelen in de gaten worden gehouden kunnen alle andere mensen ook gevolgd worden. De waarborging van privacy is in China niet het belangrijkste op de politieke agenda maar het is de vraag of we dat hier ook zo willen. Kunnen we ervan uitgaan dat deze data nooit ergens anders voor wordt gebruikt?

Ook in Nederland is de politie vanaf december 2016 gezichtsherkenningssoftware aan het inzetten om verdachten op te sporen. Naast verdachten van een misdrijf kunnen ook aanvragers van een Nederlands visum en (uitgeprocedeerde) asielzoekers worden opgespoord als er toestemming is van de rechter. De vraag is natuurlijk of de politie hier nu en in de toekomst goed mee omgaat.

In principe heb ik niks te verbergen en het opsporen van criminelen is een goede zaak maar in hoeverre zitten we te wachten op complete surveillance? Er is wel ergens een grens van wat ik prijs wil geven. Bits of freedom is een organisatie die zich inzet voor privacy op het internet en daarbuiten. Lees hier waar ze mee bezig zijn.

Verder praten over het artikel van Daniëlle? Je kunt haar bereiken via hello@digitalnatives.nl